نیپال در یک نقطه تاریخی و اعتراضات جوانان که ارکان نظام سیاسی را لرزانده است

آتش اولیه زمانی شعلهور شد که دولت اعلام کرد ۲۶ شبکه اجتماعی، از جمله فیسبوک، یوتیوب و واتساپ، را به دلیل نقض قوانین محلی فیلتر میکند. اما این تصمیم با خشم عمومی گستردهای مواجه شد، به ویژه در میان جوانانی که به این شبکهها برای ابراز نظر و کسب درآمد وابستهاند. به زودی اعتراضات به درگیریهای خونینی تبدیل شد که در آن دهها نفر کشته و زخمی شدند.
عمق بحران نشاندهنده ناکامیهای انباشته شده در نظام سیاسی نیپال است. از زمان اعلام جمهوری در سال ۲۰۰۸، کشور با بیثباتی سیاسی مزمن مواجه بوده و قدرت بین چهرههای سیاسی محدود جابهجا شده بدون اینکه دستاوردهای ملموسی بر روی زمین حاصل شود. همچنین اقتصاد به شدت به انتقالات مهاجران وابسته است، در حالی که نرخ بیکاری در میان جوانان به سطوح نگرانکنندهای رسیده است.
رویدادهای کنونی ارتش را در موقعیت یک میانجی مؤثر قرار میدهد. پس از استقرار در خیابانها برای حفظ امنیت، نهاد نظامی خود را در موقعیت میانجی بین معترضان و قدرت سیاسی یافت. فرمانده ارتش گفتوگویی با نمایندگان حرکت جوانان آغاز کرده است، که ارتش را در موقعیت فعالی در مرحله انتقالی قرار میدهد.
در سطح منطقهای، تحولات در نیپال توجه خاصی را به خود جلب کرده است به دلیل موقعیت جغرافیایی استراتژیک آن بین دو غول آسیایی، هند و چین. استعفای نخستوزیر معروف به روابط نزدیکش با چین، درهای جدیدی را برای بازنگری در اتحادهای منطقهای باز میکند، در صحنهای که یادآور آنچه در سریلانکا در سال ۲۰۲۲ اتفاق افتاد، است.
آنچه امروز در نیپال شاهد هستیم، بخشی از یک موج اعتراضی وسیعتر است که جنوب آسیا را در بر گرفته و نسلهای جوانی که خواهان آیندهای بهتر هستند و از ادامه الگوی حکومتی سنتی امتناع میکنند، در صدر آن قرار دارند. موفقیت یا شکست در رسیدگی به این خواستهها نه تنها آینده نیپال را تعیین خواهد کرد، بلکه ممکن است بر دینامیکهای منطقه به طور کلی تأثیر بگذارد.
راه پیش روی نیپال دشوار و پیچیده است، اما فرصتی تاریخی برای بازنگری در قرارداد اجتماعی بین دولت و شهروندان فراهم میآورد و نظام سیاسیای را بنا میکند که بیشتر به آرزوها و انتظارات جوانان برای آیندهای بهتر پاسخگو باشد.