هوش مصنوعی.. “اکسیژن موقتی” که اقتصاد جهانی را زنده نگه می‌دارد

تحلیل آژانس بلومبرگ اکونومیکس نشان می‌دهد که هوش مصنوعی به عنوان موتور اصلی رشد اقتصادی جهانی در کوتاه‌مدت تبدیل شده است، اما در عین حال منابع عظیمی از سرمایه، انرژی و نیروی کار را مصرف می‌کند، که ممکن است منجر به کندی بخش‌های تولیدی سنتی در بلندمدت شود.

این گزارش به این نکته اشاره می‌کند که شتاب بزرگ در تأمین مالی پروژه‌های هوش مصنوعی، ضعف ساختاری در سرمایه‌گذاری صنعتی واقعی را پنهان می‌کند، به‌ویژه در زمینه‌های تولید، ساخت و انرژی، جایی که نقدینگی و سرمایه‌گذاری‌ها به سمت ساخت زیرساخت‌های دیجیتال و مراکز داده بزرگ منتقل شده است.

“هوش مصنوعی اکسیژن اقتصادی را می‌بلعد”

جان انگل، مدیرعامل شرکت ویسکو اینترنشنال، می‌گوید که هوش مصنوعی “اکسیژن را در کل اتاق اقتصادی می‌بلعد”، و اشاره می‌کند که شرکت‌هایی که وارد رقابت فناوری نشده‌اند “خود را در حاشیه می‌بینند، بدون فرصت‌های واقعی برای رشد”.

رشد مالی که شکنندگی اقتصادی را پنهان می‌کند

بر اساس برآوردهای بلومبرگ، هزینه جهانی بر روی زیرساخت‌های هوش مصنوعی تا سال 2030 به حدود 4 تریلیون دلار خواهد رسید، در حالی که شاخص‌های سرمایه‌گذاری در بخش‌های تولیدی “به طرز نگران‌کننده‌ای راکد مانده‌اند”.

ریبکا پترسون، کارشناس اقتصادی و مدیر سابق برنامه‌ریزی در صندوق بریج‌واتر، توضیح می‌دهد که اقتصاد آمریکا “اگر نه به خاطر جهش هوش مصنوعی، در حالت رکود واقعی یا رشد نزدیک به صفر بود”، و تأکید می‌کند که “رشد ظاهری به یک بخش وابسته است که نمی‌تواند به تنهایی اقتصاد را حمل کند”.

شرکت‌های فناوری رشد “توهمی” را رهبری می‌کنند

بلومبرگ اشاره می‌کند که شرکت‌های بزرگ مانند گوگل، آمازون، متا و مایکروسافت سالانه بین 400 تا 600 میلیارد دلار در توسعه سرورها، محاسبات ابری و فناوری‌های هوش مصنوعی تولیدی سرمایه‌گذاری می‌کنند، که این امر به افزایش موقتی 1.5 درصدی در تولید ناخالص داخلی در سال آینده منجر می‌شود.

اما این گزارش هشدار می‌دهد که این رشد “ممکن است توهمی و ناپایدار باشد”، زیرا در یک بخش باریک متمرکز است که مشاغل کافی در اقتصاد واقعی ایجاد نمی‌کند، در حالی که اعتماد مصرف‌کنندگان در سطوح پایینی مشابه با آنچه پس از بحران مالی جهانی در 2008 بود، باقی مانده است.

این گزارش نتیجه‌گیری می‌کند که هوش مصنوعی “به عنوان اکسیژن صنعتی عمل می‌کند که اقتصاد را در حال حاضر زنده نگه می‌دارد، اما جایگزینی برای قلب تولید واقعی نیست که رشد پایدار را تضمین کند”.