"مزارع سلامت" ترامپ، راه‌حل‌های جنجالی برای بحران سلامت روان در آمریکا

رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ و وزیر بهداشت، رابرت کندی جونیور، از برنامه‌هایی برای ایجاد آنچه که "مزارع سلامت" نامیده می‌شود، برای درمان بیماران روانی، بی‌خانمان‌ها و معتادان به مواد مخدر رونمایی کردند. اما این برنامه‌ها که توسط دولت به عنوان یک راه‌حل "انسانی" تبلیغ می‌شود، نگرانی‌هایی را در مورد بازگشت به مدل‌های اجباری مؤسسات که به دلیل نقض‌های وحشیانه‌اش سال‌هاست کنار گذاشته شده، به همراه دارد.
بر اساس گرایش‌های اعلام شده، مزارع سلامت، بازداشت اجباری هستند که در آن بی‌خانمان‌ها و افرادی با اختلالات روانی یا اعتیاد بدون رضایت خود در مراکز درمانی قرار خواهند گرفت، بر اساس ارزیابی‌های نامشخص.
لغو مراقبت‌های اجتماعی از طریق کاهش بودجه برنامه‌های مسکن و حمایت اجتماعی و جایگزینی آن‌ها با مؤسسات بسته. با اشاره به اینکه زندانیان مجبور به کار به عنوان بخشی از "بازتوانی" خواهند بود، در چارچوبی شبیه به بردگی.
نظارت ایدئولوژیک: نگرانی‌هایی از ترویج این مراکز برای برنامه‌های "بازآموزی" مبتنی بر ایده‌های راست‌افراطی، به ویژه پس از اظهارات کندی جونیور که داروهای ضدافسردگی را به عنوان "خطرناک به اندازه هروئین" توصیف کرده است.
این طرح جدید نیست. رئیس‌جمهور پیشین برزیل، ژایر بولسونارو، سیاست‌های مشابهی را به اجرا درآورده است که مهم‌ترین آن‌ها:
بستن مراکز سلامت روان اجتماعی.
تأمین مالی "جامعه‌های درمانی" که نقض‌های سیستماتیک انجام داده‌اند، مانند کار اجباری و محرومیت از دارو.
تبدیل مسائل سلامت روان به ابزاری برای سرکوب سیاسی، به ویژه علیه فقرا و سیاه‌پوستان.
اکنون، به نظر می‌رسد ترامپ و کندی در تلاشند تا این مدل را در ایالات متحده بازتولید کنند، با بهره‌برداری از بحران سلامت روان (مانند افزایش نرخ خودکشی و اعتیاد) برای توجیه سیاست‌هایی که آزادی‌ها را تضعیف می‌کند.
این طرح در صورت اجرای آن خطرناک است، زیرا هیچ ضمانتی وجود ندارد و مکانیزم‌های نظارتی برای جلوگیری از شکنجه یا سوءاستفاده وجود ندارد، همان‌طور که در بیمارستان‌های قدیمی اتفاق افتاده است. و سیاسی کردن روان‌پزشکی از طریق استفاده از تشخیص‌ها به عنوان ابزاری برای هدف قرار دادن مخالفان یا گروه‌های حاشیه‌ای و نابود کردن مراقبت‌های عمومی با لغو برنامه‌هایی مانند "مسکن اول" و خدمات کاهش آسیب، که رنج آسیب‌پذیران را افزایش می‌دهد.
ترامپ و کندی از بیانیه‌ای ضد روان‌پزشکی برای خدمت به یک دستور کار اقتدارگرا استفاده می‌کنند، مانند بزرگ‌نمایی خطرات داروهای روانی (با وجود عدم وجود شواهد علمی)، در حالی که دلایل واقعی بحران‌های روانی، مانند فقر و خشونت سیستماتیک نادیده گرفته می‌شود.
کارشناسان بر این باورند که به جای بازگشت به مدل تنبیهی، سیستم آمریکایی نیاز به سرمایه‌گذاری در مراقبت‌های اجتماعی (مسکن‌های حمایتی، تیم‌های بحران بدون قید و شرط) دارد. و رسیدگی به علل ریشه‌ای (فقر، نژادپرستی، تروماهای دوران کودکی). و تضمین مشارکت بیماران در طراحی برنامه‌ها، و رد مدل اجباری.
اگر برنامه‌های ترامپ موفق شود، ممکن است شاهد بازگشت بیمارستان‌های دوران تاریک باشیم – اما این بار تحت شعارهای "درمان" و "امنیت".