غزه در پی گرسنگی محاصره شده است: فاجعه انسانی در حال تشدید

در پی ادامه جنگ اسرائیلی‌ها علیه نوار غزه از نزدیک به دو سال پیش، فاجعه انسانی هر روز عمیق‌تر می‌شود، به طوری که دیگر گرسنگی تنها خطر تهدیدکننده ساکنان این منطقه آسیب‌دیده نیست، بلکه تشنگی کشنده نیز به عنوان وجه دیگری از بحران نمایان شده است، با کاهش شدید کیفیت آب و کمبود آن.

در صحنه‌ای روزانه و تراژیک، هزاران فلسطینی مسافت‌های طولانی را از میان مناطق ویران شده طی می‌کنند تا مقادیر کمی آب به دست آورند که برای نوشیدن، نظافت و پخت و پز استفاده می‌شود.

این سفرهای دشوار به سختی می‌تواند نیازهای اولیه آن‌ها را برآورده کند، در حالی که شاخص‌های امنیت غذایی جهانی نشان می‌دهد که قحطی در حال حاضر در غزه در حال شکل‌گیری است.

با اینکه برخی از آب‌ها از طریق واحدهای کوچک تصفیه آب که توسط سازمان‌های امدادی اداره می‌شوند به ساکنان می‌رسد، اما بیشتر آب‌های موجود از یک لایه آب زیرزمینی استخراج می‌شود که به شدت شور و آلوده به مواد زائد ناشی از اختلاط با فاضلاب و نشت مواد شیمیایی از ویرانه‌ها است، که منجر به شیوع بیماری‌هایی مانند اسهال و هپاتیت به طور گسترده شده است.

اسرائیل در اوایل جنگ، پمپاژ آب تمیز که منبع اصلی آب شرب در غزه بود را متوقف کرد، که بحران را تشدید کرد، همچنین بیشتر زیرساخت‌های آب و فاضلاب به طور کامل ویران شده است.

پمپ‌های آب زیرزمینی غالباً به ژنراتورهای کوچک برق وابسته‌اند، اما سوخت لازم برای راه‌اندازی آن‌ها تقریباً نایاب شده است، که باعث می‌شود راه‌اندازی این پمپ‌ها در بسیاری از مواقع غیرممکن باشد.

این فروپاشی تقریباً کامل در سیستم آبی، ساکنان غزه را در نبردی دائمی برای تأمین نیازهای روزمره خود قرار می‌دهد.

معاذ مخیمر، جوانی ۲۳ ساله، که پیش از آغاز جنگ دانشجوی دانشگاه بود، هر روز به طور میانگین یک کیلومتر پیاده‌روی می‌کند تا آب بیاورد، گاهی در صف‌هایی که تا دو ساعت طول می‌کشد، منتظر می‌ماند تا دو بطری بزرگ آب شور را برای استفاده در نظافت و دو بطری کوچک آب نسبتاً خالص برای نوشیدن پر کند.

معاذ بار خود را روی یک کالسکه دستی فلزی می‌گذارد و بر روی زمینی ناهموار به خیمه خانواده‌اش که ۲۲ نفر را در منطقه دیر البلح پناه داده است، برمی‌گردد.

مادرش، ام معاذ (۵۳ ساله) می‌گوید: "کودکان می‌آیند و می‌روند، هوا گرم است، تشنگی رحم نمی‌کند، و نمی‌دانیم آیا فردا دوباره می‌توانیم آب پر کنیم یا نه".

بر اساس سازمان "اکسفام"، متوسط مصرف روزانه هر فرد در غزه تنها ۳ تا ۵ لیتر است، در حالی که بشرى الخالدی، مسئول سیاست‌های انسانی هشدار داده است که مردم امروز به دلیل بیماری‌هایی که به راحتی قابل پیشگیری هستند، جان می‌بازند و بر لزوم توقف فوری آتش‌بس و اجازه ورود کمک‌ها بدون محدودیت تأکید کرده است.

دانیوش مالک، مسئول بخش آب و فاضلاب در شورای نروژی پناهندگان گفت: "کمبود آب به طرز نگران‌کننده‌ای در حال افزایش است و مردم مجبورند بین نوشیدن یا نظافت تصمیمات تراژیک بگیرند".

منذر سالم، مدیر کل منابع آب در اداره آب و کیفیت محیط زیست در غزه، گفت: "کودکان کودکی خود را از دست داده‌اند و به کارگران حمل آب تبدیل شده‌اند، که به دنبال کامیون‌ها می‌دوند یا به مناطق دور می‌روند تا آب برای خانواده‌هایشان به دست آورند".

آب به بخشی از نبرد بقا در غزه تبدیل شده است؛

صحنه‌های صف‌های طولانی، هجوم و انتظار زیر آفتاب سوزان به صحنه‌ای عادی تبدیل شده است، به ویژه در شرایطی که زیرساخت‌های فاضلاب مناسب یا وسایل حفظ نظافت شخصی در بیشتر اردوگاه‌ها و خیمه‌های پراکنده در سراسر این منطقه پرجمعیت وجود ندارد.

اغلب مسئولیت جمع‌آوری آب بر عهده کودکان است، در حالی که پدران در جستجوی غذا و ملزومات دیگر مشغول هستند، در توزیع دردناک نقش‌ها در میانه فاجعه‌ای بی‌پایان.

سازمان ملل حداقل مصرف فردی در شرایط اضطراری را ۱۵ لیتر در روز برای تأمین نیازهای نوشیدن، پخت و پز و نظافت شخصی تعیین کرده است.

اما در غزه، ساکنان حتی یک سوم این رقم را نیز دریافت نمی‌کنند. در مقابل، متوسط مصرف روزانه آب در اسرائیل حدود ۲۴۷ لیتر برای هر فرد است، بر اساس گزارش سازمان بتسیلم اسرائیلی برای حقوق بشر.