ضمانت‌های امنیتی و مطالب منطقه‌ای در مذاکرات اوکراین
August 25, 2025116 بازدیدهازمان مطالعه: 3 دقیقه
اندازه فونت:
16
در تحولی که ادامه مانورهای دیپلماتیک حول جنگ در اوکراین را منعکس می‌کند، وزیر امور خارجه روسیه، سرگئی لاوروف، به یادآوری شرایط اساسی کشورش برای آغاز یک فرآیند صلح واقعی پرداخت. این مطالبات، که بین ضمانت‌های امنیتی و امتیازات منطقه‌ای متغیر است، نشان می‌دهد که مسکو هنوز هم به موضع قوی خود پایبند است، با وجود فشارهای بین‌المللی و میدانی.
لاوروف تأکید کرد که هرگونه ضمانت امنیتی که به اوکراین ارائه می‌شود باید شامل روسیه به عنوان یک طرف فعال باشد. او پیشنهاد کرد که یک "گروه ضامن" تشکیل شود که شامل اعضای شورای امنیت بین‌المللی (از جمله روسیه) به همراه آلمان و ترکیه باشد. این درخواست نشان‌دهنده تمایل مسکو به:
شرکت در تدوین ترتیبات امنیتی آینده اوکراین و جلوگیری از تبدیل اوکراین به یک پایگاه نظامی غربی و تأکید بر نقش روسیه به عنوان یک قدرت منطقه‌ای فعال حتی پس از جنگ باشد.
لاوروف بر این نکته تأکید کرد که اوکراین باید "بی‌طرف و غیرمتعهد به هیچ بلوک نظامی" باشد. این شرط به معنای رد هرگونه احتمال پیوستن اوکراین به ناتو و جلوگیری از استقرار نیروها یا تسلیحات غربی در خاک اوکراین و حفظ اوکراین به عنوان یک کشور حائل بین روسیه و غرب است.
لاوروف شرط "حفاظت از روس‌زبان‌ها در شرق اوکراین" را ذکر کرد و به صراحت به "ضرورت بحث درباره سرزمین‌ها" اشاره کرد. این عبارت به مشروعیت بخشیدن به مطالبات روسی در مناطق دونتسک و لوگانسک و احتمال درخواست مناطق اضافی با اکثریت روس‌زبان و استفاده از بعد قومی به عنوان بهانه‌ای برای گسترش منطقه‌ای اشاره دارد.
معاون رئیس‌جمهور آمریکا، جی دی ونس، ادعا کرد که روسیه "امتیازات مهمی" ارائه داده است، اما منابع غربی نشان می‌دهند که مطالبات پوتین هنوز شامل واگذاری کامل دونباس و کنار گذاشتن نهایی عضویت در ناتو است.
این مطالبات در زمانی مطرح می‌شود که ایالات متحده به حمایت نظامی و سیاسی از اوکراین ادامه می‌دهد و اروپا با تقسیم‌بندی بین حامیان تشدید و دعوت‌کنندگان به مذاکره روبرو است و روسیه از زمان به عنوان سلاحی برای فرسایش حمایت غربی استفاده می‌کند.
فرصت‌های واقعی برای صلح با موانع بزرگی مواجه است، مانند رد اوکراین هرگونه امتیاز منطقه‌ای یا حاکمیتی و تقسیم غربی بین کسانی که مذاکرات را خیانت می‌دانند و کسانی که آن را ضروری می‌دانند و روحیه روسی که بر دستاوردهای میدانی به عنوان ورق‌های مذاکره تأکید دارد.
خطاب روسی به طور اساسی تغییر نکرده است، اما سازمان‌یافته‌تر و دیپلماتیک‌تر شده است. مسکو درک می‌کند که زمان ممکن است همیشه به نفعش نباشد، بنابراین سعی دارد دستاوردهای میدانی خود را به توافقات دائمی تبدیل کند.
لاوروف تأکید کرد که هرگونه ضمانت امنیتی که به اوکراین ارائه می‌شود باید شامل روسیه به عنوان یک طرف فعال باشد. او پیشنهاد کرد که یک "گروه ضامن" تشکیل شود که شامل اعضای شورای امنیت بین‌المللی (از جمله روسیه) به همراه آلمان و ترکیه باشد. این درخواست نشان‌دهنده تمایل مسکو به:
شرکت در تدوین ترتیبات امنیتی آینده اوکراین و جلوگیری از تبدیل اوکراین به یک پایگاه نظامی غربی و تأکید بر نقش روسیه به عنوان یک قدرت منطقه‌ای فعال حتی پس از جنگ باشد.
لاوروف بر این نکته تأکید کرد که اوکراین باید "بی‌طرف و غیرمتعهد به هیچ بلوک نظامی" باشد. این شرط به معنای رد هرگونه احتمال پیوستن اوکراین به ناتو و جلوگیری از استقرار نیروها یا تسلیحات غربی در خاک اوکراین و حفظ اوکراین به عنوان یک کشور حائل بین روسیه و غرب است.
لاوروف شرط "حفاظت از روس‌زبان‌ها در شرق اوکراین" را ذکر کرد و به صراحت به "ضرورت بحث درباره سرزمین‌ها" اشاره کرد. این عبارت به مشروعیت بخشیدن به مطالبات روسی در مناطق دونتسک و لوگانسک و احتمال درخواست مناطق اضافی با اکثریت روس‌زبان و استفاده از بعد قومی به عنوان بهانه‌ای برای گسترش منطقه‌ای اشاره دارد.
معاون رئیس‌جمهور آمریکا، جی دی ونس، ادعا کرد که روسیه "امتیازات مهمی" ارائه داده است، اما منابع غربی نشان می‌دهند که مطالبات پوتین هنوز شامل واگذاری کامل دونباس و کنار گذاشتن نهایی عضویت در ناتو است.
این مطالبات در زمانی مطرح می‌شود که ایالات متحده به حمایت نظامی و سیاسی از اوکراین ادامه می‌دهد و اروپا با تقسیم‌بندی بین حامیان تشدید و دعوت‌کنندگان به مذاکره روبرو است و روسیه از زمان به عنوان سلاحی برای فرسایش حمایت غربی استفاده می‌کند.
فرصت‌های واقعی برای صلح با موانع بزرگی مواجه است، مانند رد اوکراین هرگونه امتیاز منطقه‌ای یا حاکمیتی و تقسیم غربی بین کسانی که مذاکرات را خیانت می‌دانند و کسانی که آن را ضروری می‌دانند و روحیه روسی که بر دستاوردهای میدانی به عنوان ورق‌های مذاکره تأکید دارد.
خطاب روسی به طور اساسی تغییر نکرده است، اما سازمان‌یافته‌تر و دیپلماتیک‌تر شده است. مسکو درک می‌کند که زمان ممکن است همیشه به نفعش نباشد، بنابراین سعی دارد دستاوردهای میدانی خود را به توافقات دائمی تبدیل کند.
