در یک بیانیه رسمی، سفارت ایران در باکو ادعاهای مطرح شده درباره دخالت سفیرش در ارمنستان، مهدی سبحانی، در "حمایت از جداییطلبان در قرهباغ کوهستانی" یا "ارائه کمکهای نظامی به دولت ارمنستان" را رد کرد.
و سفارت این ادعاها را "محض افترا" خواند و گفت که به هیچ حقیقتی استناد ندارد.
سفارت ایران در پایتخت آذربایجان تأکید کرد که این "ادعاها" با سیاست شناخته شده ایران در منطقه قفقاز تناقض دارد و بر تکرار آن به عنوان بخشی از "کمپینهای رسانهای که هدفشان ایجاد اختلال در مواضع ایران است" تأکید کرد.
این اظهارات در زمانی حساس مطرح میشود که تنشهای مداومی بین تهران و باکو وجود دارد، بهویژه پس از آنکه اظهارات مهدی سبحانی در ماه ژوئن گذشته جنجال زیادی در آذربایجان بهوجود آورد.
وزارت امور خارجه آذربایجان آنچه را که او درباره "استفاده از اراضی آذربایجان توسط اسرائیل برای پرتاب پهپادها علیه ایران" بیان کرده بود، به عنوان یک تحریک تلقی کرد و گفت که این موضوع تلاش میکند اختلافات بین دو کشور را عمیقتر کند.
در همین راستا، ابراهیم عزیزی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مجلس ایران، افزود که نیروهای مرزبانی ایران تأکید کردند که اسرائیل "از مرز آذربایجان برای انجام حملات علیه ایران استفاده کرده است" و اشاره کرد که برخی از پهپادها از این مرز عبور کردهاند.
این مباحثات مداوم تصویر وسیعتری از تنشها بین تهران و باکو را منعکس میکند، جایی که ایران بر موضع ثابت خود در رد هرگونه نفوذ اسرائیلی در نزدیکی مرزهایش تأکید میکند، در حالی که آذربایجان برخی از مواضع ایران را فراتر از عرفهای دیپلماتیک میداند و آنها را پیامهای سیاسی علیه خود تلقی میکند.
* "کریدور صلح ترامپ" و پیامدهای آن بر روابط ایرانی - آذربایجانی
در میانه این تنش، نیکول پاشینیان، نخستوزیر ارمنستان، و الهام علیاف، رئیس آذربایجان، در تاریخ 8 اوت (مرداد) 2025 توافق تاریخی را تحت نظارت رئیسجمهور آمریکا، دونالد ترامپ، امضا کردند که به پایان دادن به یک درگیری طولانیمدت در منطقه قفقاز میپردازد.
این توافق شامل ایجاد "کریدور صلح و شکوفایی بینالمللی ترامپ" در منطقه زنگزور است که آذربایجان را از طریق اراضی ارمنستان به جمهوری خودمختار نخجوان متصل میکند.
این توافق به ایالات متحده حقوق انحصاری برای توسعه این کریدور به مدت 99 سال میدهد و شامل ساخت راهآهن، لولهکشی انرژی و ایجاد سیستمهای ارتباطی است.
اما این پروژه حساسیت زیادی در ایران ایجاد کرده است، زیرا تهران معتقد است که این کریدور تهدیدی برای جایگاه جغرافیاییاش در جنوب قفقاز محسوب میشود.
ایران نگران است که این توافق منجر به وجود مستقیم آمریکایی و اسرائیلی در مرزهای شمالیاش شود، که آن را خطر استراتژیک میداند که ممکن است فراتر از جنبه اقتصادی یا لجستیکی پروژه باشد.
رویدادها بین ایران و آذربایجان در سایه تنشهای مداوم تسریع میشود و تأثیر سیاست منطقهای و توافقهای کلان بر روابط دوجانبه بین دو کشور برجسته میشود.
نگرانیهای ایران از افزایش نفوذ غربی و اسرائیلی در منطقه بیشتر میشود و این موضوع سؤالاتی را درباره آینده ثبات جغرافیایی در قفقاز بهوجود میآورد.