"بیل گیتس" چالشی جدید را اعلام می‌کند: آیا او در آنچه همه در آن شکست خورده‌اند موفق خواهد شد؟

در اظهارات غیرمنتظره، "بیل گیتس" میلیاردر آمریکایی با ثروتی حدود 158 میلیارد دلار تأکید کرد که خود را به زودی بازنشسته نمی‌بیند. و زمانی که گیتس با دوست قدیمی‌اش وارن بافت، که با وجود 94 سال سن همچنان به طور فعال کار می‌کند، ملاقات می‌کند، احساس الهام می‌کند.

بافت، که رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل شرکت "Berkshire Hathaway" است، 6 روز در هفته بدون وقفه کار می‌کند.

گیتس، که برنامه‌ریزی کرده تا این مسیر را ادامه دهد، امیدوار است که سلامتی‌اش به او اجازه دهد تا در مسیر بافت گام بردارد.

در صحبت با CNBC Make It، گیتس گفت:

"دوست من وارن هنوز هر روز به دفتر می‌رود. امیدوارم بتوانم به این شکل، برای چند سال آینده، مانند وارن کار کنم."

با وجود گذشت سال‌ها از ترک مایکروسافت، گیتس همچنان مسائل مانند سلامت، فقر و تغییرات اقلیمی را در اولویت‌های خود قرار می‌دهد و بخش بزرگی از ثروتش را به تأمین مالی راه‌حل‌هایی اختصاص می‌دهد که به دنبال تغییر جهان است، به ویژه در زمینه بیماری‌های صعب العلاج مانند فلج اطفال و مالاریا.

صحبت درباره گیتس به اینجا ختم نمی‌شود. پروژه جدید او، یک سری مستندات در پلتفرم "نتفلیکس" تحت عنوان "چه بعد؟ آینده با بیل گیتس"، بیشتر از دیدگاه او درباره آینده را فاش خواهد کرد و گیتس امیدوار است که این سری به برجسته کردن مسائل فوری که به آن‌ها مشغول است، مانند کاهش مرگ و میر کودکان به نصف، کمک کند.

اما بر خلاف روزهای اولیه‌اش در دنیای فناوری، جایی که کار هرگز متوقف نمی‌شد، نگرش گیتس نسبت به کار تغییر کرده است. در سال‌های جوانی، او از تعطیلات یا استراحت امتناع می‌کرد و حتی به دقت کارکنانش را زیر نظر داشت، اما فلسفه‌اش به لطف نصایح بافت تغییر کرد.

در گفتگوی قبلی با خبرنگار چارلی روز، بافت بر اهمیت "مدیریت زمان" به جای "پر کردن هر دقیقه" تأکید کرد و اینکه زمان قابل خرید نیست.

امروز، گیتس به زمان استراحت ارزش می‌دهد. او می‌گوید که عاشق خواندن است، تنیس بازی می‌کند و حتی برای لذت بردن از تعطیلات توقف می‌کند. او حتی تا سه ساعت در روز را به خواندن اختصاص می‌دهد و همچنان در تلاش است تا دانش جدیدی درباره موضوعات جالب، مانند بیماری آلزایمر و هوش مصنوعی کسب کند.

شکی نیست که گیتس همچنان هدف بزرگ‌تری را در نظر دارد: ادامه کار با عزم راسخ برای بهبود جهان.

و هرچه به سن هفتاد سالگی نزدیک‌تر می‌شود، به نظر می‌رسد که آرزوهایش به جای کاهش، قوی‌تر می‌شوند.